Ulu Önderimiz, Atatürk ahlak üzerinde çok durmuş, çok şey söylemiştir. Boşuna değildir bu, çünkü sosyal ahlak Atatürkçülüğün 10 ilkesinden biridir. Bu anlayıştan hareketle, O’nun sosyal ahlakla ilgili görüşlerini sistemleştirmeye çalışmıştım. Ana başlıklar şöyledir: Ahlak kavramı, çalışma ahlakı, özgecilik; politikacılara, kadınlara, gençliğe öğütler; barışa, mutluluğa, özgürlüğe övgü. 

Aydınların başlıca görevlerinden biri, “halkının belleği” olmaktır. Bütün büyük felaketlerin kökeninde, küçük başlangıçlar, ufak adımlar vardır. Burada hem bir görevimi yerine getirecek, hem de Türkiye’yi bir kanser gibi saran irticanın, politikacılarımızın ve yöneticilerimizin eliyle, ufak sıçramalarla nasıl büyüyüp devleştiğini göstereceğim.

Atatürkçü Öğreti’ye göre Millî Egemenlik millet varlığı için vazgeçilmez bir koşuldur. Öyleyse bu olgu üzerinde titremek, ona sahip çıkmak gerekir. Peki, Millî Egemenliğe neden sahip çıkmalıyız?

Bir insan ne kadar çok şey bilirse bilsin, o bildikleri düzenli, sıralı ve birbiriyle bağlantılı değilse işe yaramaz, yaratıcı olmaz. Çünkü kişi verimli ve ideal şekilde düşünemez, bilgi üretemez; bilgisini başkalarına da aktaramaz. İdeal düşünme nasıl olur?

Emperyalizm, hedef aldığı ülkelerin bağımsızlığını esas itibariyle üç durumdan faydalanarak yok eder: Askerî işgal ve antlaşmalar, işbirlikçi ve zayıf karakterli yöneticiler, halkın bilinçsizliği. Atatürk Nutuk’ta “işbirlikçi ve zayıf karakterli yöneticiler”den “dahilî bedhahlar” diye söz eder.