İLERİCİ ZİHNİYET Atatürkçe düşün   Atatürkçe hisset   Atatürkçe iş yap Zihniyet; bir toplumda veya bir toplulukta belirli görüş, inanç ve alışkanlıkların etkisiyle oluşan istikrarlı, ortak ve kalıcı olan düşünme biçimi, zihin yapılarıdır.  Örneğin, bir tarikat şeyhi ile bir bilim adamının zihniyetleri aynı değildir. Genellikle iki ana zihniyet tipi olduğu ileri sürülür: 1) Dogmatik (ilkel, gerici) zihniyet; 2) pozitif (ilerici, çağdaş, modern) zihniyet.

Her şeyden önce başta gelen, kuvvettir. Zayıf olan, kuvvetli olanın mutlaka mahkûmudur. Kuvvet yoksa hak sahibi olmanın hiçbir anlamı yoktur. İnsanlık, adalet, bütün prensipler, kurallar ikinci derecede kalır.

‘Ülkü’ nedir? Ülkü akıl ve yürekle benimsenmiş yüksek bir amaçtır, ulaşılmak istenen kutsal bir hedeftir. Bir kılavuzdur. Ülkü, “ideal” sözcüğünün Türkçesidir. -Atatürk ‘ülkü’ sözcüğünü birtakım sıfatlar vererek sık kullanır: ‘Büyük Ülkü’ der, “Millî Ülkü’, ‘Ulusal Ülkü’, ‘Yüksek Ülkü’ der. Bu kavram günümüzde neredeyse unutulmuştur, Oysa Atatürkçü düşüncenin son hedefidir.

Türk çocukları değerlidir, servetimiz, hazinemizdir. En önemli varlığımızdır. Her biri geleceğin bir gülü, yıldızı, ikbalidir. Çok şey beklediklerimizdir, umudumuzdur. Geleceğimizi yapacak, ülkeyi ışığa boğacak olan, onlardır. Geleceğimizin güvencesi, yaşama sevincimizdir. Bu büyük sorumluluklarını göz önünde tutarak hareket ederler.

Laiklik din ve dünya (devlet) işlerinin birbirinden ayrılmasıdır. Bu önermenin mantığı nedir; neden böyle bir ayrıma gerek görülmüştür? Yanıt için, önermenin şu şekilde ifadesinin daha uygun olacağını düşünüyorum: Kamusal işlerde dinin bilgi, kural ve kurumları yerine çağdaş bilgi, kural ve kurumların uygulanması. Kamusal faaliyetlerin dinsel referanslardan arındırılması, yerine çağdaş referansların konulması.